رابطه سبک رهبری با عدالت سازمانی درک‌شده پرستاران

مقدمه: اولین و مهم‌‌ترین منبعی که کارکنان درخصوص اجرا یا عدم اجرای عدالت در سازمان با آن مواجه هستند، سرپرست یا مدیر مستقیم فرد است که به نوعی نسبت به کارکنان اختیار تام دارد. هدف: این پژوهش، تعیین رابطه سبک رهبری سرپرستاران و عدالت سازمانی درک‌شده توسط پرستاران بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه‌ی توصیفی می‌باشد که در سال 1393 در بیمارستان‌های آموزشی عمومی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده است. از پرسشنامه‌ی بررسی سبک رهبری شبکه مدیریت بلیک و موتون (1960) برای سرپرستاران و از پرسشنامه‌ی عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) برای پرستاران استفاده شد. تعداد (50) سرپرستار که با روش تمام شماری استفاده شد و (336) پرسشنامه برای پرستاران در دسترس در بخش‌ها توزیع گردید. پایایی پرسشنامه‌ی "شبکه مدیریتی بلیک و موتون" با استفاده از روش آلفای کرونباخ (0/85= α) و با استفاده از روش آزمون باز آزمون (0/90= r) به‌دست آمد. آلفای کرونباخ جهت پایایی پرسشنامه‌ی "عدالت سازمانی" برای کل ابزار (0/93) تعیین شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه20 و با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس یک طرفه، توکی، آنووا، کروسکال و الیس، تی مستقل انجام شد. یافته‌ها: بیشترین تعداد پرستاران (78%) تحت سبک رهبری تیمی قرار داشتند و با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه اختلاف میانگین درک پرستاران از عدالت سازمانی در 4 گروه سبک رهبری معنی‌دار بود (0/031=P). میانگین عدالت سازمانی (2/75) در سبک باشگاهی بیشتراز سایر سبک‌ها بود. نتیجه‌‌گیری: به پرستاران پیشنهاد می‌شود که دامنه سبک رهبری خود را توسعه دهند تا اداراک پرستاران از عدالت سازمانی بهبود یابد.